Κυριακάτικα Κυρήγματα

Ιερέας Π. Γκέζος

Κυριακή των Μυροφόρων.

Ο αναστημένος Χριστός

παρουσιάζεται σ’ όποιον Τον αναζητεί

 κι αυτός που Τον αναζητεί  δείχνει

πως έχει κάποια επιθυμία σφοδρή.

 

 

Περιγραφή: http://in-agiounikolaoutouneou.gr/assets/mymedia/1271049122_gm_cmf.jpgimg alt="Περιγραφή: Μυροφόρες - Κυριακή των Μυροφόρων" height="244" src="file:///C:/Users/" width="186" /></p> <p>  </p"

 

Όποιος δεν αγάπησε τον Χριστό από αυτή τη ζωή,

 δεν θα τον δει ποτέ .

 

Ο αναστημένος Χριστός

                                       παρουσιάζεται σ’ όποιον Τον αναζητεί

 κι αυτός που Τον αναζητεί  δείχνει

                                                πως έχει κάποια επιθυμία σφοδρή.

Κανεὶς απ’ όσους ακολούθησαν το Χριστό

                         δεν έδειξε γι’ Αυτόν ένα τόσο αίσθημα δυνατό,

όσο οι γυναίκες  που τον ακολουθούσαν

                                         και το νεκρό Του σώμα περιποιούσαν.

Επειδή οἱ Μυροφόρες διακατέχονται

                             απ’ αυτό τον παράφορο έρωτα για το Χριστό,

γι’ αυτό και πρώτες αυτές μαθαίνουν

το χαρμόσυνο άγγελμακαι πρώτες αυτές συναντούν

                                            τον αναστημένο Κύριο τον αγαπητό.

Στα άγια πρόσωπα της Παρθένου Μαρίας

και των Μυροφόρων γυναικών βλέπουμε

ότι ανυψώνεται η γυναίκα και παίρνει

την θέση που της ανήκει μέσα στην Χριστιανική Θρησκεία

και κατ επέκταση στην χριστιανική κοινωνία.

Αγάπησαν πολύ τον Κύριο και τις αντάμειψε

γενναία. Πόνεσαν πολύ και τους πλημμύρισε από χαρά.

Πότισαν τη γη με δάκρυα πολλά

και ανοίχτηκαν στην ψυχή τους

                                                  οι καταρράκτες της θείας χάριτος. 

Έδειξαν αυτοθυσία και βρήκαν

                                       στέφανα δόξας. Πέρασαν ώρες αγωνίας

και βρήκαν απέραντη χαρά και ευτυχία.

Δεν μπορούσε να υπάρξει ωραιότερος

                                 χαιρετισμός από την προσλαλιά «χαίρετε».

Στις Μυροφόρες απευθύνει το «χαίρετε».

                      Η γυναίκα έχει περισσότερη ανάγκη από χαρά,

για να γίνεται πηγή χαράς.

                               Η Παναγία Μητέρα του, πρώτη Μυροφόρα,

είχε μεγαλύτερο δικαίωμα να ακούσει το «χαίρετε»,

για να σβήσει την οδύνη της μάνας,

                                   καθώς ή ρομφαία του πόνου είχε ξεσχίσει

την καρδιά της την ώρα του σταυρού χωρίς να λυγήσει.

    Η καρδιά της γυναίκας, οπλισμένη

                                        με την πίστη στο Χριστό

              και την αγάπη στον άνθρωπο, μπορεί να κάνει τη γη

να ευωδιάσει από αρετή

         και ένα σωστό και ευτυχισμένο κόσμο να δημιουργήσει.

Γυναίκες, γίνετε Μυροφόρες της αγάπης του Χριστού.

Το στόλισμα των αρετών στην ψυχή της γυναίκας είναι τα

 ωραιότερα και πολυτιμότερα καλλιστεία.

Η ανατροφή των παιδιών σας

             «ἐν παιδεία και νουθεσία Κυρίου»

                                     είναι ή γλυκύτερη και ανεκτίμητη θυσία.

Ή χριστιανική συμπεριφορά είναι η υψηλότερη κοινωνικότητα.

 Ένα στοργικό βλέμμα στον πονεμένο,

                            μια σωστή συμβουλή στον παραστρατημένο.

 

 

Ιερέας Π. Γκέζος

 

Κυριακὴ τοῦ παραλύτου

 

Ο Ιησούς, ψυχή τε και σώματι μας υγιαίνει

 και με τη δύναμη της Αναστάσεώς Του μας

σώζει και μας ανασταίνει.

 

 </p> <p> <img src="file:///C:\Users\D133~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg" />

«Άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει».

 

Ο δυναμισμός του Χριστού πάνω στην ύλη

                        και πάνω στο πνεύμα είναι αδιαίρετος.

    Ο παράλυτος ζητάει μεν τη δύναμη της Χάριτος του Θεού,

που εκφραζόταν με του αγγέλου την ενέργεια,

                                      αλλά τη ζητάει σαν δύναμη καθαρισμού

από τη σωματική αρρώστια και ο Χριστός

ανταποκρίνεται μεν σ’ αυτό το επίπεδο,

                            όπως έκανε πάντοτε, αλλά δεν μένει σ’ αυτό.

Ο Χριστός είναι ο κύριος των σωμάτων και των ψυχών.

      Η δυνατότητα των ανθρώπων να ανεχθούν την ατέλεια

τού συνανθρώπου τους μπορεί να έχει όρια,

      αλλά του Θεού η ανοχή γι’ αυτή την ανθρώπινη ατέλεια

δεν έχει όρια, γι’ αυτό και ο Χριστός απαντάει

                                           κατά τον υμνωδό στον παραλυτικό:

 «Διὰ σὲ ἄνθρωπος γέγονα, διὰ σὲ σάρκα περιβέβλημαι

καὶ λέγεις ἄνθρωπο οὐκ ἔχω;»

 (Δοξαστικό Εσπερινού Κυριακής Παραλύτου.)

Όπως όμως δεν είναι ανεξάρτητηη κακοδαιμονία

        του ανθρώπινου σώματος από την κατάντια της ψυχής,

έτσι και η λυτρωτική παρουσία τού Χριστού στη ζωή

                                 ενός ανθρώπου δεν μπορεί να περιορισθεί

στο σώμα του αποκλείοντας την δική του ψυχή.

Δεν μπορεί ο Χριστός να απομακρύνει

                                                 τα συμπτώματα της παθολογίας

του σώματος χωρίς να απομακρύνει την αιτία,

                 που είναι τα πάθη της ψυχής. Η γνήσια θεραπεία

δεν περιορίζεται στα συμπτώματα. Όταν ζητούμε

να δείξει ο Χριστός τη δύναμή Του

θεραπεύοντας τις αρρώστιες του σώματος μας

                                        η ευλογώντας την υλική μας αφθονία

χωρίς να κάνει την καθαρτική εμφάνισή Του

                  μέσα στη αμαρτωλή ψυχή μας γεμάτη λαιμαργία

ζητούμε στην πραγματικότητα

                           ένα θαυματοποιό η ένα μάγο και αυτό είναι

που τις περισσότερες φορές ζητάει ο άνθρωπος

                                                              της σημερινής κοινωνίας.

Όμως, οι θεραπευτές, οι μάγοι, τα χαρτιά

και τα τεχνάσματα,

μόνο πρόσκαιρη ανακούφιση μπορούν

                                 να μας προσφέρουν  αυτά τα πράγματα

για να μας αφήσουν μετάσε περισσότερη απελπισία

από εκείνη στην οποία

                      βρισκόμαστε πριν από τη δική τους θεραπεία.

Αν ο Χριστός είχε θεραπεύσει τον παράλυτο

                                                                από την παράλυση του

χωρίς να βάλει το λυτρωτικό του νυστέρι

                      στην αφορμισμένη πληγή της φιλαυτίας του,

που απομάκρυνε από κοντά του τους άλλους ανθρώπους,

αναπότρεπτα θα τον εύρισκε τελικά

                          το μεγαλύτερο και το ανεπανόρθωτο κακό,

από το οποίο θέλει να τον προφυλάξει ο Χριστός.

Ο Ιησούς, ψυχή τε και σώματι μας υγιαίνει

 και με τη δύναμη της Αναστάσεώς Του

                                                    μας σώζει και μας ανασταίνει.

Ένα πράμα να φροντίζουμε:

          τον Αναστάντα και τη δύναμη της Αναστάσεώς Του

να γνωρίσουμε.