Αγρυπνία Το ευλογημένο τόλμημα και ...

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

 

www.profitilia-kormpivari.gr

        ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟΛΜΗΜΑ ΚΑΙ Η ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  

Ἀπὸ τὸν πατέρα Παναγιώτη Γκέζο σὲ ἀγρυπνία

    Κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δεχθεῖ μιὰ θεησκευτικὴ παράδοση ἔχει ἕνα δικὸ του τρὸπο νὰ τὴ συνδέει μὲ τὴ ζωή του.

 Γιὰ μερικοὺς ἀνθρώπουςἡ θρησκευτικὴ παράδοση εἶναι μιὰ εὐκαιρία γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν ὁρισμένες αἰσθητικές τους ἀνάγκες. Χαίρονται τὸ αἰσθητικὸ μεγαλεῖο ἕνὸς ναοῦ, ἀπολαμβάνουν τὴ μουσική, ἤ μαγεύονται ἀπὸ τὸ μυστήριο τοῦ ἱεροτελεστικοῦ κλίματος.

 Ἄλλοιἐκστασιάζονται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦν κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς θρηκευτικῆς λατρείας.

 Πολλοὶἱκανοποιοῦν τὴν ἀνάγκη γιὰ κάποιο αἴσθημα ἀσφαλίας ἀποδίδοντας μαγικὴ δύναμη στοὺς τύπους καὶ τὰ σύμβολα.

 Μερικοὶ ἀποδέχονται μιὰ θρησκευτικὴ παράδοση, γιατὶ τοὺς προσφέρει τὴ δυνατότητα νὰ ἀνήκουν σὲ κάποια ὁμάδα ἀνθρώπων καὶ πολὺ συχνὰ μιὰ εὐκαιρία ἀναγνωρίσεως καὶ προβολῆς.

    Ἄν καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ξέρει κανεὶς τὶ ἀκριβῶς γίνεται μέσα στὴν ἀνθρώπινη καρδιά, εἶναι μᾶλλον βέβαιο ὅτι δὲν εἶναι πολλὺ ἐκεῖνοι ποὺ βιώνουν τὴ θρησκευτικὴ παράδοση σὰν τὴν ἀποκαλυμμένη αλήθεια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ πραγματικὴ φύση τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴ βοήθεια τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος θὰ μπορέσει νὰ ἐνεργοποιήσει καὶ νὰ πραγματώσει αὐτὸ ποὺ δυναμικὰ φέρνει μέσα του.

    Ἔτσι πολὺ συχνὰ ἀρνούμεθα νὰ κάνουμε χρήση αὐτὴς τῆς ἀποκαλυμμένης ἀλήθειας γιὰ νὰ ζήσουμε ὅπως ἔχει ἀνάγκη ἡ φύση μας καὶ σὰν συνέπεια μαραζώνουμε καὶ πεθαίνουμε.

 Ὅταν δὲ ἀρχίζουμε νὰ βλέπουμε καὶ νὰ ὐφιστάμεθα τὰ συμπτώματατοῦ μαρασμοῦ, προσπαθοῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε τὴ θρησκευτικὴ παράδοση σὰν ἕνα μαγικὸ ἐλιξήριο (λίθος της γνώσεως) ποὺ θὰ ἀπομακρύνει τὰ συμπτώματα τῆς φθορᾶς ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι προκαλέσαμε,ἀρνούμενοι νὰ ζήσουμε μὲ τὸν τρόπο ποὺ στηρίζει τὴ ζωὴ καὶ ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀνάπτυξη, τὴν ὁλοκληρώση, τὴ σωτηρία. Πολὺ συχνὰ τότε ἀγανακτοῦμε καὶ διαμαρτυρόμαστε ποὺ ἡ θρησκευτικότητα μας μᾶς ἀπογοήτευσε καὶ τὴν ἀμφισβητοῦμε ἤ τὴν ἀπορρίπτουμε.

 Ὅταν γνωρίζουμετὴν ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια γιὰ τὴν πραγματικὴ μας φύση, μαθαίνουμε ὅτι μποροῦμε νὰ ζοῦμε στὸ βαθμὸ ποὺ καλλιεργοῦμε τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεό καὶ γιὰ τὸν συνάθρωπο.

    Ἡ περίοδος τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, εἶναι λειτουργικὴ περίοδος ποὺ ἀρχίζει μὲ τὴ προσπάθεια τῆς καλιέργειας τῆς ἀγάπης γιὰ τὸ συνάνθρωπο μέσα μας καὶ κορυφώνεται μὲ τὴ καλιέργεια τῆς ἀγάπης γιὰ τὸ Θεό.

 Ἡ περίοδος τῆς Πεντηκοστῆς καλιεργεῖ αὐτὴ τὴν ἀγάπη στὸ βαθμὸ που γίνεται τὸ παράφορο πάθος τοῦ Θείου ἔρωτα, καταδεικνύει τὴν εὐεργετικὴ ἐπίδραση ποὺ αὐτὸ τὸ θείο πάθος ἔχει στὴ ζωή μας καὶ δείχνει ἀκόμη πῶς μ’ αὐτὸν τὸ θείο ἔρωτα, ἠ φύση μας ζωογονείται, πῶς καρποφορεῖ καὶ πῶς δοξάζεται.

    Ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος δοκιμάζει ἀπογοήτευση σὲ βαθμὸ ἀπογνώσεως, γιατὶ διαπιστώνει τὴν ἀνεπάρκεια ἤ ἀνικανότητα ὅλων ἐκείνων τῶν πραγμάτων ἀπὸ τὰ ὁποῖα προσδόκησε τὴ σωτηρία του. Ἀρχίζει νὰ τὸν ἀπογοητεύει ἡ ἐπιστήμη, νὰ τὸν κουράζει ἡ τέχνη, νὰ τὸν ἀφήνει ἀνικανοποίητο ἡ παιδεία, νὰ τὸν ἀηδιάζει ἡ πολιτικὴ καὶ βρίσκει ἀδύναμη κι αὐτὴ τὴν ἴδια τὴ θρησκεία.

   Αὐτὴ ἡ ἀπογοήτευση εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἔχει ἀγνοήσει τὴν ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ τὴ ζωὴ καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, καὶ ἀντὶ νὰ στρέφει τὸν ἔρωτά του πρὸς τὸ Δημιουργό, τὸν ἔστρεψε πρὸς τὰ δημιουργήματα ποὺ τὰ θεοποίησε καὶ τὰ λάτρεψε καὶ ἀντὶ νὰ ἐρωτευτεῖ τὸν ἄνθρωπο σὰν πρόσωπο, τὸν ἐρωτεύθηκε σὰν πράγμα.

Τέλος, ὁ σημερινὸς ἄθρωποςβρέσκει καὶ αὐτὴ ἀκόμη τὴ θρησκεία ἀδύναμη, γιατὶ ἀντὶ νὰ τὴ βλέπει σὰν τὴν «ὁδὸ καὶ τὴν ἀλήθεια», τὴν ἔκανε εἰδωλολατρικὴ καὶ μαγικὴ καὶ ὄχι  μόνο δὲν περιμένει ἀπ’ αὐτὴ νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὴν ἀλήθεια,ἀλλὰ τὴ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ ἀποφύγει νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια.

 Ἔτσι σὰν ἕνα ναρκωτικό, σὰν μιὰ ἀπόδραση ἀπ’ τὴν ἀλήθεια χρησιμοποιεῖ καὶ τὴ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀντὶ νὰ τὴν ἀφήνει νὰ καλλιεργήσει μέσα του τὸ ἐρωτικὸ πάθος γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, τὴν κάνει ἕνα εὐσεβοφανὲς παραπέτασμα ποὺ σκεπάζει τὸν ἀντιανθρώπινο ναρκισσισμό του.

    Ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου καὶ τῆς Πεντηκοστῆς θέλει καὶ μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ λυτρωτικὴ συνάντηση μέ τὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἡ πιὸ βαθιὰ ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ  σημαίνει νὰ δοῦμε πρώτιστα τὴν ἐσωτερική μαςφρίκη.

 Σ’ αὐτὸ τὸ τόλμημα ἄς μᾶς δίνει θάρρος ἡ σκέψη πὼςπίσω ἀπ’ αὐτὴ τὴ φρίκη θὰ ἀνακαλύψουμε τὴν εικόνα τοῦ Θεοῦ μέσα μας καὶ μέσα ἀπ’ τὴν εἰκόνα θὰ ἀρχίσουμε νὰ διακρίνουμε τὸ ἀνέσπερο θεῖο φῶς ποὺ θὰ πληρώσει τὸ τρομερὸ κενὸ ποὺ βασανίζει τὴν ψυχή μας τόσο ἀφόρητα, γιατὶ αὐτὸ τὸ κενὸ εἶναι ὁ χῶρος τῆς ψυχῆς μας ποὺ εἶναι ὁ χῶρος τοῦ Θεοῦ καὶ τίποτε καὶ κάνεις ἄλλος δὲν μπορεῖ νὰ πληρώσει.

 Ἐκείνος ποὺ θὰ τολμήσει αὐτὸ τὸ εὐλογημένο τόλμημα καὶ θὰ μπορέσει νὰ διακρίνει αὐτὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς,θὰ αἰσθανθεῖ ἀνέκφραστη γλυκύτητα ποὺ ἔνιωσαν ὅλοι οἱ γνήσιοι ἐραστές τοῦ Θεοῦ.

   Γ.Πατρώνος  «Στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει ἐπικρατήσει ἡ μυστικὴ εὐχὴ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον με τὸν ἁμαρτωλόν». Αὐτὴν ἐπαναλαμβάνουν διακαῶς ὅχι μόνο οἱ ταπεινοὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ, ἀλλὰ καὶ οἱ Ὅσιοι καὶ οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὁ ὁποίος ἥλκυσε τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἕλεος τοῦ Κυρίου διότι εἶχε πλήρη συναίσθηση τῆς ἀναξιότητάς του.

    Ἐδῶ βρίσκεται τὸ μυστικὸ τῆς σωτηρίας. Οἱ Ἅιοι τὴς Ἐκκλησίας ποτὲ δὲν εἶχαν τὴν βεβαιότητα τῆς ἁγιότητάς τους καὶ τῆς ἐνάρετης καταξίωσής τους. Πάντα ἔλεγαν καὶ πίστευαν ὅτι ἦσαν οἱ ἔσχατοι τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ μάλιστα εὐχαριστοῦσαν τὸν Θεὸ περισσότερο γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, ποὺ ἥλκυαν τὸ ἔλεος, παρὰ γιὰ τὶς ἀρετες τους ποὺ κινδύνευαν νὰ ἀποξενωθοῦν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς.

 

 

 

Εγκώμιον στη Κοίμηση της Θεοτόκου

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

 

 

Εγκώμιον στη Κοίμηση της Θεοτόκου

PDF

Εκτύπωση

E-mail

 

Τρίτη, 13 Ιούλιος 2010 08:17

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Τι είναι αυτό το μυστήριο το μέγα, που συντελείται γύρω από το πρόσωπό σου, ιερή Μητέρα και Παρθένε; «Ευλογημένη σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου». Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα σε μακαρίζουν, γιατί μονάχα Συ είσαι άξια για μακαρισμό!
Και να που όλες οι γενιές Σε μακαρίζουν. Εσένα είδαν οι θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, δηλαδή της Εκκλησίας, και σε μακάρισαν οι βασίλισσες, δηλαδή οι ψυχές των δικαίων, και θα σε υμνούν αιώνια. Γιατί Συ είσαι ο θρόνος ο βασιλικός, στον οποίον παραστέκονται Άγγελοι κοιτάζοντας τον Βασιλέα και Δημιουργό να κάθεται επάνω του. Συ έγινες Εδέμ νοητή, πιο ιερή και πιο θεϊκή από την παλιά. Γιατί σ' εκείνη την Εδέμ έμεινε ο Αδάμ ο γήϊνος, ενώ σ' Εσένα ο Κύριος του ουρανού. Εσένα προεικόνισε η κιβωτός, γιατί Συ γέννησες τον Χριστό, τη σωτηρία του κόσμου, που καταπόντισε την αμαρτία και κατασίγασε τα κύματά της.
Εσένα προεικόνισε η βάτος. Εσένα είχαν επιγράψει προφητικώς οι θεοχάρακτες πλάκες. Εσένα προζωγράφισε η κιβωτός του Νόμου κι Εσένα είχαν φανερά προτυπώσει η στάμνα η χρυσή και η λυχνία και η τράπεζα και η ράβδος του Ααρών που 'χε βλαστήσει. Από Σένα προήλθε η φλόγα της θεότητος, το μέτρο και ο Λόγος του Πατρός, το γλυκύτατο και ουράνιο μάννα, το όνομα το απερίγραπτο και πάνω απ' όλα τα ονόματα, το φως το αιώνιο και απρόσιτο, ο άρτος της ζωής ο ουράνιος, ο καρπός που δεν γεωργήθηκε, αλλά βλάστησε από Σένα με σώμα ανθρώπινο.
Εσένα δεν προμηνούσε το καμίνι που έβγαζε φωτιά και ταυτόχρονα δρόσιζε αλλά και έκαιγε κι ήταν αντίτυπο της θείας φωτιάς που μέσα Σου κατοίκησε; Παρά λίγο όμως θα ξεχνούσα τη σκάλα του Ιακώβ. Τι δηλαδή; Δεν είναι φανερό σε όλους ότι Εσένα προεικόνιζε κι ήταν προτύπωσή Σου; Όπως ο Ιακώβ είχε δει τις άκρες της σκάλας να ενώνουν τον ουρανό με τη γη και να ανεβοκατεβαίνουν σ' αυτήν άγγελοι, έτσι κι Εσύ ένωσες αυτά που ήσαν πριν χωρισμένα, αφού μπήκες στη μέση Θεού και ανθρώπων κι έγινες σκάλα, για να κατεβεί σ' εμάς ο Θεάς, που πήρε το αδύναμο προζύμι μας και το ένωσε με τον εαυτό Του κι έκανε τον ανθρώπινο νου να βλέπει τον Θεό.
Πού θα αποδώσουμε ακόμη τα κηρύγματα των Προφητών; Σ' Εσένα, αν θέλουμε να δείξουμε ότι είναι αληθινά! Γιατί, ποιό είναι το Δαυϊτικό μαλλί του προβάτου που πάνω του έπεσε σαν βροχή ο Υιός του Θεού, που είναι συνάναρχος με τον Πατέρα; Δεν είσαι Συ ολοφάνερα; Ποιά είναι επίσης η παρθένος που ο Ησαΐας προορατικώς προφήτευσε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν, δηλ. τον Θεό που είναι μαζί μας; Και ποιό είναι το βουνό του Δανιήλ, από το οποίο κόπηκε πέτρα, αγκωνάρι, χωρίς να υποκύψει σε ανθρώπινο εργαλείο; Ας έρθει ο Ιεζεκιήλ ο θεϊκότατος κι ας δείξει την κλειστή πύλη που πέρασε από μέσα της μόνο ο Κύριος και παραμένει κλειστή.
Εσένα, λοιπόν, κηρύττουν οι Προφήτες. Εσένα διακονούν οι Άγγελοι και υπηρετούν οι Απόστολοι. Εσένα σήμερα, καθώς αναχωρούσες πρός τον Υιό Σου, περιτριγύριζαν ψυχές Δικαίων και Πατριαρχών και το άπειρο πλήθος των θεοφόρων Πατέρων, που συγκεντρώθηκαν από τα πέρατα της γης, σαν μέσα σε σύννεφο, ψάλλοντας ύμνους ιερούς σ' Εσένα, την πηγή του ζωαρχικού σώματος του Κυρίου, πλημμυρισμένοι από τα θεία συναισθήματα.
Ώ, πώς η πηγή της ζωής μεταφέρεται πρός την ζωή διά μέσου του θανάτου! Πώς να ονομάσουμε το μυστήριο τούτο που σχετίζεται μ' Εσένα; Θάνατο; Μα, αν και η πανίερη και μακαρία ψυχή Σου χωρίζεται από το αμίαντο σώμα Σου και αυτό το σώμα Σου παραδίδεται στήν ταφή, όμως δεν παραμένει στό θάνατο κι ούτε διαλύεται από τη φθορά. Όπως ο ήλιος, ο ολόλαμπρος και πάντα φωτεινός, όταν σκεπαστεί για λίγο από το σώμα της σελήνης, φαίνεται σαν να χάνεται και το σκοτάδι να παίρνει τη θέση της λάμψης του, μα αυτός δεν χάνει το φως του, αλλά έχει μέσα του την πηγή του φωτός. Έτσι κι Εσύ, αν και καλύπτεσαι σωματικά από τον θάνατο για κάποιο χρονικό διάστημα, εντούτοις αναβλύζεις πλούσια, καθαρά κι ατελείωτα τα νάματα του θείου φωτός και της αθάνατης ζωής, ποταμούς χάριτος και πηγές ιαμάτων.
Εσύ άνθισες σαν δένδρο γλυκύτατο κι είναι ο καρπός Σου ευλογία στό στόμα των πιστών! Γι' αυτό και δεν θα ονομάσω θάνατο την ιερή μετάστασή Σου, αλλά κοίμηση ή αποδημία ή ενδημία, για να εκφρασθώ καλύτερα, αφού, φεύγοντας από την κατοικία του σώματος, πηγαίνεις να κατοικήσεις στα καλύτερα, στα δεξιά του θρόνου του Υιού Σου.
Άγγελοι μαζί με Αρχαγγέλους Σε μεταφέρουν από τη γη στούς ουρανούς. Καθώς περνάς ευλογείται ο αέρας και ο αιθέρας καθαγιάζεται. Χαίροντας υποδέχεται ο ουρανός την ψυχή Σου. Σε προϋπαντούν οι ουράνιες δυνάμεις με ύμνους ιερούς και τελετή χαρμόσυνη: «τις αύτη η αναβαίνουσα λελευκανθισμένη, εγκύπτουσα ὡσεί όρθρος;». Είσαι ωραία, λένε οι ουράνιες δυνάμεις, σαν το φεγγάρι, κι όλα τα Χερουβείμ εκπλήσσονται και τα Σεραφείμ Σε δοξάζουν, Εσένα που δεν ανέβηκες μονάχα ως τον ουρανό, σαν τον προφήτη Ηλία, ούτε μονάχα μέχρι τον τρίτο ουρανό, σαν τον απόστολο Παύλο, αλλά έφτασες μέχρις αυτόν τον θρόνο του Υιού Σου και στέκεις κοντά Του με πολλή κι ανείπωτη παρρησία.
Έγινες λοιπόν ευλογία για όλον τον κόσμο, αγιασμός για το σύμπαν, άνεση για τους κουρασμένους, παρηγοριά για τους πενθούντες, θεραπεία για τους αρρώστους, λιμάνι για τους θαλασσοδαρμένους, συγχώρηση για τους αμαρτωλούς, παρηγοριά για τους λυπημένους, πρόθυμη βοήθεια για όλους που σε επικαλούνται, αρχή και μέση και τέλος όλων των αγαθών που ξεπερνούν τον νου μας. 
Πώς υποδέχθηκε ο ουρανός Αυτήν που έγινε πλατύτερη απ' αυτόν; Και πώς ο τάφος δέχθηκε Αυτήν που δέχθηκε μέσα Της τον Θεό; Ώ, μνήμα ιερό και θαυμαστό και σεβάσμιο και προσκυνητό, που και τώρα το περιποιούνται Άγγελοι, παρευρισκόμενοι με πολύν σεβασμό και φόβο, και άνθρωποι που έρχονται σ' αυτό με πίστη, τιμώντας το, προσκυνώντας το, φιλώντας το με μάτια και χείλια και με πόθο ψυχής, αντλώντας πλούτο αγαθών.
Εμπρός, λοιπόν, ας ταξιδέψουμε νοερά μακριά απ' τη ζωή αυτή μαζί με την Παρθένο που φεύγει απ' τη γη αυτή. Ελάτε όλοι με πόθο καρδιακό, ας κατεβούμε στον τάφο μαζί με την Παρθένο που κατέρχεται σ' αυτόν. Ας παρασταθούμε ολόγυρα στό ιερότατο κρεβάτι της. Ας ψάλλουμε ύμνους ιερούς, τέτοια περίπου λέγοντας μελωδικά άσματα:«Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου. Χαίρε αμνάς που γέννησες τον Αμνό του Θεού. Χαίρε Συ που είσαι πάνω από τις αγγελικές δυνάμεις. Χαίρε η δούλη και Μητέρα του Θεού. Αμήν

 

«Από την εορταστική πανήγυρη του Προφήτου Ηλιά, στις 19 και 20 Ιουλίου 2012»

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

«Από την εορταστική πανήγυρη του Προφήτου Ηλιά, στις 19 και 20 Ιουλίου 2012»

 

Με την λαμπρότητα του αρμόζει εορτάστηκε και φέτος, η εορτή του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτη στον Ναό μας.

Στις 19 Ιουλίου, Παραμονή της Εορτής τελέσθηκε στο Κόρμπι της Βάρης, ο πανηγυρικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας, με τη συμμετοχή αρκετών Ιερέων.

 

              

 

 

Ανήμερα της Εορτής, ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος.

 

 

Τον Θείο Λόγο κατά το Κοινωνικό, κήρυξε ο Προϊστάμενος του Ι.Ν. Εισοδίων Θεοτόκου Βάρης Αρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Μπουντούρης, ο οποίος αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά του προφητικού χαρίσματος, στις ιστορικές, κοινωνικές και ηθικές συνθήκες που έζησε ο Προφήτης, καθώς και στα πολλά θαύματα και αποφασιστικές θεόπνευστες ενέργειες της επίγειας ζωής του.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος, ευχαρίστησε τον π. Μελέτιο για τα όσα μας ανέπτυξε και κάλεσε όλους τους πιστούς να μιμηθούν τον ζήλο καθώς και την ουράνια πολιτεία του. Στην συνέχεια ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε και στο φλέγον θέμα της ανεγέρσεως και επεκτάσεως του Ναού της Ενορίας, το οποίο χρονίζει εδώ και πολλά χρόνια λόγω γραφειοκρατικών χρονοβόρων διαδικασιών.
Μετά το πέρας της μεθεόρτιου Ιεράς Παρακλήσεως έλαβε χώρα λιτάνευση της εικόνος του Αγίου και στην συνέχεια στον χώρο στάθμευσης του Ναού, έλαβε χώρα με μεγάλη επιτυχία η χορευτική εκδήλωση «ΟΡΕΣΤΙΑ 2012».  Ευχαριστούμε τους οργανωτές, τα χορευτικά συγκροτήματα, τους μουσικούς καθώς και  τον Δήμο Β.Β.Β. για την καθόλα επιτυχή διοργάνωση της εκδήλωσης.  Ελπίζουμε να καθιερωθεί πλέον σε ετήσια βάση.
Και του χρόνου.

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

 

www.profitilia-kormpivari.gr

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ

    «Γιατί καταστρἐφεις τὴ σωματικὴ ρώμη (δύναμι) μὲ τὰ ξύγγια; -λέει ὁ Χρυσόστομος. Τὸ πάχος εἶναι γιὰ τὸ σώμα ἐξασθένηση καὶ ὄχι δύναμι. Ἄν ὅμως ἀποφεύγεις αὐτὰ πολλὰ ἔχεις νὰ κερδεῖσεις. Ένῶ τὸ περιττὸ ὄχι μόνο δὲν τρέφει ἀλλὰ καταστρέφει. Γιατὶ τίποτε δὲν προξενεῖ εὐχαρίστηση τόσο, ὅσο τὸ φαγιτὸ ποὺ χωνεύτηκε καλὰ.

    Εἶναι ἀναμφισβήτητο γεγονὸς ὅτι πολλὲς ἐπιθυμίες μας μᾶς ὁδηγοῦν στὴν καταστροφὴ. Αἰσθανόμαστε ἔντονη τὴν ἐπιθυμία νὰ αὐξάνουμε διαρκῶς τὰ ὑλικὰ ἀγαθά μας, ἄν καὶ ἡ ἀπληστία καὶ τὴν ὑγεία μας ὑποσκάπτει καὶ τὶς σχέσεις μας ὑπονομεύει καὶ ἀντιοικονομικὴ εἶναι. Πολλοὶ ἐργοδότες προσπαθοῦν νὰ περιορίσουν στὸ ἐλάχιστο τὶς ἀπολαβὲς  ἐκείνων ποὺ ἐργάζονται στὴν ἐπιχείρησή τους, ἐνῶ γίνεται ὅλο καὶ ἐμφανέστερο ὅτι αὐτὴ ἡ τακτικὴ εἶναι ἀντιεπιχειρηματικὴ, γιατὶ ἡ δυσαρέσκεια ποὺ προκαλεῖ στοὺς ἐργαζόμενους μειώνει τὴν παραγωγικότητά τους καὶ ἔτσι μᾶλλον ζημιώνεται παρὰ ὀφελεῖται ἡ ἐπιχείρηση.

    Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μιλάει πολὺ γιὰ κοινωνικὴ ἰσότητα καὶ κοιωνικὴ δικαιοσύνη, ἀλλὰ ἡ κοινωνικὴ ἰσότητα καὶ δικαιοσύνη, γιὰ τὴν ὁποία ὅπως λέει ἀγονίζεται, εἶναι  μιὰ ἰσότητα ποὺ ἀναφέρεται μόνο  στὴν κατανομὴ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Εἶναι μιὰ ἰσότητα ἀποκλειστικὰ οἰκονομικὴ. Μάλιστα, καὶ αὐτὴ τὴν οἰκονομικὴ ἐξίσωση τὴ φανταζόμαστε ὅλοι σὰν μιὰ διαδικασία ποὺ θὰ πάρει ἀπὸ κάποιον ἄλλο γιὰ νὰ δώσει σὲ μᾶς.Ὅλοι φαίνεται νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ ἄλλος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὰ πιὸ πολλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ πάρει αὐτὴ ἡ διαδικασία γιὰ νὰ δώσει σὲ μᾶς ποὺ ἔχουμε τὰ πιὸ λίγα.

    Πάντως ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δὲν κάνει λόγο γιὰ τὶς ἄλλες μορφὲς ἀνισότητας, ὅπως ἡ ἀνισότητα ἀνάμεσα στὸν ὄμορφο καὶ τὸν ἄσχημο, τὸν ἔξυπνο καὶ τὸν κουτό, τὸν ὑγιὴ καὶ τὸν ἄρροστο. Εἶναι δυνατὸν νὰ δώσει ὁ ὄμορφος ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά του στὸν ἄσκημο; Νὰ δώσει ὁ ὑγιὴς ἕνα μέρος ἀπ’ τὴν ὑγεία του στὸν ἄρρωστο; ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς του στὸ λυπημένο; Καὶ βέβαια εἶναι καὶ αὐτὸ ζητάει μὲ τόση ἔμφαση ὁ Παῦλος ὅταν λέει: «ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοί τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν».καὶ «χαίρειν μετὰ τῶν χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ τῶν κλαιόντων». Ἀλλὰ αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἕνα προσωπικὸ κόστος. Γιὰ νὰ γιατρευτεῖ ἡ αἰμορροοῦσα χρειάσθηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἕνα μέρος ἀπὸ τὴ δύναμί του. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν φαίνεται μὲ ὅλο το μυστήριο τῆς κενώσεως; Δὲν χρειάστηκε νὰ πάθει ἐκεῖνος γιὰ νὰ γιατρευτοῦμε ἐμεῖς ἀπὸ τὸ πάθος;

    Μερικοὶ ἄνθρωποι, ποὺ εἶναι τσιγκούνιδες καὶ τρέμουν μὴ χάσουν αὐτὰ ποὺ ἔχουν, ὅταν συμβεῖ νὰ ἔχουν φυτὰ δὲν θέλουν νὰ τὰ κλαδεύουν. Σὰν συνέπεια τὰ φυτὰ οὔτε ἀναπτύσσονται οὔτε καρποφοροῦν. Τὸ κλάδεμα, ἐνῶ φαίνεται νὰ μειώνει αὐτὸ ποὺ κλαδεύεται, στὴν πραγματικότητα τὸ αὐξάνει. Ἐνῶ φαίνεται σὰν ζημιὰ καὶ ἀπώλεια, στὴν πραγματικότητα εἶναι κέρδος καὶ ὥφέλεια.

    Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ἀκριβῶς ἐπειδὴ κενώνεται. Ὁ Χριστὸς εὶναι πλούσιος ἀκριβῶς ἐπειδὴ φτωχαίνει. Τὸ δράμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀκριβῶς ὅτι προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο ν’ ἀποφύγει αὐτὸ τὸ ζωογόνο κλάδεμα καὶ ἔτσι αὐτοματαιώνεται.

     Ἕνας ἀπὸ τοὺς συγκλονιστικότερους τρόπους μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εὶναι ἡ ἐπέμβαση Του στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκαλύψει στὸν ἄνθρωπο τὸ μυστήριο τῆς πληρώσεως μὲ τὴν κένωση. Αὐτὴ ἦταν καὶ μιὰ ἀπὸ τὶς κύριες ποιμαντικὲς ἐπιδιώξεις τῆς Ἐκκληςίας καὶ τῶν Πατέρων πάντοτε.

     Σήμερα ποὺ ὁ ἄνθρωπος κινεῖται διαρκῶς ἀνάμεσα σ’ ἕνα πλῆθος σειρῆνες, ποὺ τὸν καλοῦν τόσο γλυκόλαλα καὶ τόσο ἐκμαυλιστικὰ στὸ ναρκισσιστικὸ θάνατο, ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ μέσα ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ παράδοση καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ δεχθεῖ τὴ ναρκισσιστικὴ ἀπώλεια γιὰ νὰ ζήσει, ἀκούγεται τουλάχιστον παράταιρη.

    Οἱ πολυπληθεῖς καὶ ἀκαταμάχητες σειρῆνες διασύρουν καὶ διακωμωδοῦν αὐτὴ τὴ φωνὴ καὶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ποὺ δέχεται εὔκολα καὶ ἀβασάνιστα ὅτι τὸν κανακεύει καὶ ὅτι τρέφει τὸ ναρκισσισμό του, τὶς ἀφήνει νὰ τὸν πείσουν, γιατὶ προτιμάει νὰ ζήσει σὰν φυτὸ καὶ νὰ πεθάνει, χωρὶς νὰ δοκιμάσει δυσκολία καὶ δυσφορία, παρὰ ν’ ἀγωνισθεῖ γιὰ ἀνάπτυξη καὶ ἀληθινὴ ζωή.

    Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τρέμει τόσο μὴ χάσει κάτι, ὥστε δὲν διστάζει νὰ υἱοθετήσει ἐκείνη τὴ στάση ζωῆς ποὺ γίνεται ἀφορμὴ νὰ τὰ χάνει ὅλα. Δὲ θέλει νὰ ἀνακαλύψει καὶ δὲν ἀφήνει κανένα, οὔτε κι αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Θεό, νὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἀνακαλύψει τὸ κέρδος τὴς ἀπώλειας καὶ, σὰν συνέπεια, ὑφίσταται ἀναπότρεπτα τὴν ἀπώλεια τοῦ κέρδους.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

 

www.profitilia-kormpivari.gr

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ

    «Γιατί καταστρἐφεις τὴ σωματικὴ ρώμη (δύναμι) μὲ τὰ ξύγγια; -λέει ὁ Χρυσόστομος. Τὸ πάχος εἶναι γιὰ τὸ σώμα ἐξασθένηση καὶ ὄχι δύναμι. Ἄν ὅμως ἀποφεύγεις αὐτὰ πολλὰ ἔχεις νὰ κερδεῖσεις. Ένῶ τὸ περιττὸ ὄχι μόνο δὲν τρέφει ἀλλὰ καταστρέφει. Γιατὶ τίποτε δὲν προξενεῖ εὐχαρίστηση τόσο, ὅσο τὸ φαγιτὸ ποὺ χωνεύτηκε καλὰ.

    Εἶναι ἀναμφισβήτητο γεγονὸς ὅτι πολλὲς ἐπιθυμίες μας μᾶς ὁδηγοῦν στὴν καταστροφὴ. Αἰσθανόμαστε ἔντονη τὴν ἐπιθυμία νὰ αὐξάνουμε διαρκῶς τὰ ὑλικὰ ἀγαθά μας, ἄν καὶ ἡ ἀπληστία καὶ τὴν ὑγεία μας ὑποσκάπτει καὶ τὶς σχέσεις μας ὑπονομεύει καὶ ἀντιοικονομικὴ εἶναι. Πολλοὶ ἐργοδότες προσπαθοῦν νὰ περιορίσουν στὸ ἐλάχιστο τὶς ἀπολαβὲς  ἐκείνων ποὺ ἐργάζονται στὴν ἐπιχείρησή τους, ἐνῶ γίνεται ὅλο καὶ ἐμφανέστερο ὅτι αὐτὴ ἡ τακτικὴ εἶναι ἀντιεπιχειρηματικὴ, γιατὶ ἡ δυσαρέσκεια ποὺ προκαλεῖ στοὺς ἐργαζόμενους μειώνει τὴν παραγωγικότητά τους καὶ ἔτσι μᾶλλον ζημιώνεται παρὰ ὀφελεῖται ἡ ἐπιχείρηση.

    Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μιλάει πολὺ γιὰ κοινωνικὴ ἰσότητα καὶ κοιωνικὴ δικαιοσύνη, ἀλλὰ ἡ κοινωνικὴ ἰσότητα καὶ δικαιοσύνη, γιὰ τὴν ὁποία ὅπως λέει ἀγονίζεται, εἶναι  μιὰ ἰσότητα ποὺ ἀναφέρεται μόνο  στὴν κατανομὴ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Εἶναι μιὰ ἰσότητα ἀποκλειστικὰ οἰκονομικὴ. Μάλιστα, καὶ αὐτὴ τὴν οἰκονομικὴ ἐξίσωση τὴ φανταζόμαστε ὅλοι σὰν μιὰ διαδικασία ποὺ θὰ πάρει ἀπὸ κάποιον ἄλλο γιὰ νὰ δώσει σὲ μᾶς.Ὅλοι φαίνεται νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ ἄλλος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὰ πιὸ πολλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ πάρει αὐτὴ ἡ διαδικασία γιὰ νὰ δώσει σὲ μᾶς ποὺ ἔχουμε τὰ πιὸ λίγα.

    Πάντως ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δὲν κάνει λόγο γιὰ τὶς ἄλλες μορφὲς ἀνισότητας, ὅπως ἡ ἀνισότητα ἀνάμεσα στὸν ὄμορφο καὶ τὸν ἄσχημο, τὸν ἔξυπνο καὶ τὸν κουτό, τὸν ὑγιὴ καὶ τὸν ἄρροστο. Εἶναι δυνατὸν νὰ δώσει ὁ ὄμορφος ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά του στὸν ἄσκημο; Νὰ δώσει ὁ ὑγιὴς ἕνα μέρος ἀπ’ τὴν ὑγεία του στὸν ἄρρωστο; ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς του στὸ λυπημένο; Καὶ βέβαια εἶναι καὶ αὐτὸ ζητάει μὲ τόση ἔμφαση ὁ Παῦλος ὅταν λέει: «ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοί τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν».καὶ «χαίρειν μετὰ τῶν χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ τῶν κλαιόντων». Ἀλλὰ αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἕνα προσωπικὸ κόστος. Γιὰ νὰ γιατρευτεῖ ἡ αἰμορροοῦσα χρειάσθηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἕνα μέρος ἀπὸ τὴ δύναμί του. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν φαίνεται μὲ ὅλο το μυστήριο τῆς κενώσεως; Δὲν χρειάστηκε νὰ πάθει ἐκεῖνος γιὰ νὰ γιατρευτοῦμε ἐμεῖς ἀπὸ τὸ πάθος;

    Μερικοὶ ἄνθρωποι, ποὺ εἶναι τσιγκούνιδες καὶ τρέμουν μὴ χάσουν αὐτὰ ποὺ ἔχουν, ὅταν συμβεῖ νὰ ἔχουν φυτὰ δὲν θέλουν νὰ τὰ κλαδεύουν. Σὰν συνέπεια τὰ φυτὰ οὔτε ἀναπτύσσονται οὔτε καρποφοροῦν. Τὸ κλάδεμα, ἐνῶ φαίνεται νὰ μειώνει αὐτὸ ποὺ κλαδεύεται, στὴν πραγματικότητα τὸ αὐξάνει. Ἐνῶ φαίνεται σὰν ζημιὰ καὶ ἀπώλεια, στὴν πραγματικότητα εἶναι κέρδος καὶ ὥφέλεια.

    Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ἀκριβῶς ἐπειδὴ κενώνεται. Ὁ Χριστὸς εὶναι πλούσιος ἀκριβῶς ἐπειδὴ φτωχαίνει. Τὸ δράμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀκριβῶς ὅτι προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο ν’ ἀποφύγει αὐτὸ τὸ ζωογόνο κλάδεμα καὶ ἔτσι αὐτοματαιώνεται.

     Ἕνας ἀπὸ τοὺς συγκλονιστικότερους τρόπους μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εὶναι ἡ ἐπέμβαση Του στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκαλύψει στὸν ἄνθρωπο τὸ μυστήριο τῆς πληρώσεως μὲ τὴν κένωση. Αὐτὴ ἦταν καὶ μιὰ ἀπὸ τὶς κύριες ποιμαντικὲς ἐπιδιώξεις τῆς Ἐκκληςίας καὶ τῶν Πατέρων πάντοτε.

     Σήμερα ποὺ ὁ ἄνθρωπος κινεῖται διαρκῶς ἀνάμεσα σ’ ἕνα πλῆθος σειρῆνες, ποὺ τὸν καλοῦν τόσο γλυκόλαλα καὶ τόσο ἐκμαυλιστικὰ στὸ ναρκισσιστικὸ θάνατο, ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ μέσα ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ παράδοση καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ δεχθεῖ τὴ ναρκισσιστικὴ ἀπώλεια γιὰ νὰ ζήσει, ἀκούγεται τουλάχιστον παράταιρη.

    Οἱ πολυπληθεῖς καὶ ἀκαταμάχητες σειρῆνες διασύρουν καὶ διακωμωδοῦν αὐτὴ τὴ φωνὴ καὶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ποὺ δέχεται εὔκολα καὶ ἀβασάνιστα ὅτι τὸν κανακεύει καὶ ὅτι τρέφει τὸ ναρκισσισμό του, τὶς ἀφήνει νὰ τὸν πείσουν, γιατὶ προτιμάει νὰ ζήσει σὰν φυτὸ καὶ νὰ πεθάνει, χωρὶς νὰ δοκιμάσει δυσκολία καὶ δυσφορία, παρὰ ν’ ἀγωνισθεῖ γιὰ ἀνάπτυξη καὶ ἀληθινὴ ζωή.

    Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τρέμει τόσο μὴ χάσει κάτι, ὥστε δὲν διστάζει νὰ υἱοθετήσει ἐκείνη τὴ στάση ζωῆς ποὺ γίνεται ἀφορμὴ νὰ τὰ χάνει ὅλα. Δὲ θέλει νὰ ἀνακαλύψει καὶ δὲν ἀφήνει κανένα, οὔτε κι αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Θεό, νὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἀνακαλύψει τὸ κέρδος τὴς ἀπώλειας καὶ, σὰν συνέπεια, ὑφίσταται ἀναπότρεπτα τὴν ἀπώλεια τοῦ κέρδους.

«Από την εορτή λήξης των Κατηχητικών Σχολείων στις 12 Μάιου 2012»

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

«Από την εορτή λήξης των Κατηχητικών Σχολείων στις 12 Μάιου 2012»

 

              

              

«Στιγμιότυπα από τον πρώτο γάμο που έγινε στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ξένιας»

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

«Στιγμιότυπα από τον πρώτο γάμο που έγινε στο παρεκκλήσιο της Αγίας  Ξένιας, στις 2 Ιουνίου 2012»

 

              

              

«Από την Ομιλία του πατρός Σταμάτη Σκληρή..»

on . Posted in Τα νέα της ενορίας

«Από την Ομιλία του πατρός Σταμάτη Σκληρή, με θέμα:

«Οι εμφανίσεις του Χριστού μετά την Ανάσταση» την Τρίτη 15 Μαΐου, στον Ναό μας»